“ခင္ပြန္းရဲ႕လက္ရာ၊ အားလပ္ရက္ ဟင္းလ်ာ”

 စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ သူလုပ္ေနတဲ႔ Project မွာ အလြန္ အလုပ္မ်ားေနတာေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္လံုး ခြင့္မယူဘဲ ေနလာလိုက္တာ ႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ ခြင့္ရက္ေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနပါတယ္။ Project က အလုပ္ေတြလည္း ပါးလာတာေၾကာင့္ ေနာက္ႏွစ္ထဲ သယ္ခြင့္မရွိတဲ႔ ခြင့္တခ်ိဳ႕ကို ရွင္းပစ္ဖို႔ သူ႔ အထက္ အရာရွိကလည္း တိုက္တြန္းလာတာေၾကာင့္ ခြင့္လက္က်န္ရွင္းတဲ႔ အေနနဲ႔ ဒီတစ္ပတ္လံုး ခြင့္ယူလိုက္ ပါတယ္။ တျခားက်န္တဲ႔ ခြင့္ရက္ကိုေတာ႔ ေနာက္ႏွစ္ရမယ္႔ ခြင့္ရက္နဲ႔ ေပါင္းဖို႔ ခ်န္ထားလိုက္ တယ္။ ခြင့္ယူထားေတာ႔ သူလည္း ဒီတစ္ပတ္လံုး အနားရေနတာေပါ႔ရွင္။

မေန႔ကေတာ႔  စာေရးဆရာက ေျပာလာပါတယ္။ အၿမဲတမ္း ကၽြန္မခ်က္ေကၽြးတာကို သူစားေနရတာ၊ ခြင့္ရတုန္း သူခ်က္တတ္ သေလာက္ ခ်က္ေကၽြးခ်င္တယ္တဲ႔၊ ကၽြန္မ အနားယူပါတဲ႔ေလ။ ကၽြန္မက ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ႔မလားေပါ႔။ သူက သူ႔မိဘအိမ္မွာတုန္းက ၾကက္ဥတစ္လံုးေတာင္ မေၾကာ္ဖူးဘူးလို႔ သူ႔မိခင္၊ ကၽြန္မေယာကၡမ ေျပာဖူးလို႔ သိထားေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ လန္႔ပါတယ္။ သူက ျဖစ္ပါတယ္တဲ႔၊ ကၽြန္မ ဒီလိုက္မလာခင္တုန္းက သူ႔ဘာသာ ခ်က္စားတာ ျဖစ္ေနတာပဲတဲ႔။ စားလည္း စားၾကည္႔ပါဦး တဲ႔ေလ။ အဲ - ေနာက္ေတာ႔ ေျပာေသး တယ္။ သူခ်က္ေနတုန္းေတာ႔ အနားမွာ လာမရႈပ္နဲ႔၊ ဆရာ လာမလုပ္နဲ႔တဲ႔။ သူက သူ႔ Method နဲ႔ သူ ခ်က္မွာ ဆိုပဲ။ တကယ္လည္း ကၽြန္မ ၀င္ေျပာခြင့္ကုိ မရပါဘူး။ သူ ဟင္းခ်က္ေနတုန္း မီးဖိုထဲကို ကြန္ပ်ဴတာေလး ယူသြားၿပီး အနားမွာ သြားထိုင္ေနတာ ေတာင္ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။ ဘာမွ လာမေျပာနဲ႔ေနာ္ ဆိုၿပီး ကၽြန္မကို ထပ္ ဟန္႔လိုက္ပါေသး တယ္။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္မလည္း ဘာဆို၊ ဘာမွ ဆရာလုပ္ခြင့္မရဘဲ သူဟင္းခ်က္ေနတုန္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ၿပီး ဟိုဘေလာ႔၊ ဒီဘေလာ႔ လည္ေနလိုက္ပါတယ္။

သူက ၀က္သားဟင္း ခ်က္ေကၽြးတာပါ။ ကၽြန္မမွာလည္း အစားေရွာင္ေနရေတာ႔ ၀က္သားနဲ႔ ၾကက္သားပဲ တစ္ရက္ျခားစီ စားေနရတာကုိး။ ထမင္းအိုးလည္း သူပဲ တည္ပါတယ္။  ဟင္းလည္း က်က္ေရာ လာျမည္း ၾကည္႕ဦး ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ျမည္းၾကည္႕တယ္။ စာေရးဆရာက ဘယ္ဆိုးလို႔လဲရွင့္။ စားေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မျဖင့္ အစက ဒီေလာက္စားေကာင္း လိမ္႔မယ္ကို မထင္ဘူး။ ဟင္းပ်က္သြားရင္ လက္ဖက္သုပ္နဲ႔ စားရမလား၊ ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ စားရမလား စဥ္းစား ေနတာ။ တကယ္ခ်က္ၿပီးေတာ႔ မဆိုးဘူးေျပာရမယ္။ (ဟဲဟဲ- ကၽြန္မကိုေတာ႔ ဘယ္မီပါ႔မလဲေနာ္ :-P)။  သူ႔ခ်က္နည္းကိုေတာ႔ ေျပာမျပႏိုင္ဘူးဆိုဘဲ။ ၀က္သားကို အခ်ဥ္နဲ႔ ခ်က္တာ မဟုတ္ဘဲ၊ ရိုးရိုးဆီျပန္ ခ်က္တာဆိုေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ အီတယ္။ ကၽြန္မက ၀က္သားဟင္း တစ္မ်ိဳးတည္းလား။ အေၾကာ္ေလး ဘာေလး မပါဘူးလား ဆိုေတာ႔၊ အေၾကာ္ေတြ ဘာေတြေတာ႔ မတတ္ဘူး။ ကိုယ္႔ဘာသာ ေၾကာ္ေလတဲ႔။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္မလည္း မိႈေၾကာ္မယ္ေပါ႔။ ၀က္သားဟင္းက အီမွာဆုိေတာ႔ အအီေျပေအာင္ မႈိကို မေၾကာ္ေတာ႔ဘဲ သံပုရည္ရည္ညွစ္ထည္႔၊ ငရုတ္သီးစိမ္း လွီးထည္႔ၿပီး  အရည္ေလးနဲ႔ ခ်က္လိုက္ တယ္။  ေတာ္ေသးတယ္ရွင့္။ မွန္သြားတယ္။ မိႈခ်ဥ္စပ္ေလးေၾကာင့္ အအီေျပသြားတယ္။ 

မေန႔ညက ထမင္းစားေကာင္းတာနဲ႔ ဟင္းခ်က္ေကာင္းလိုက္တာ၊ ၀က္သားဟင္းေလး အရမ္းစားေကာင္း တာပဲ လို႔ ေျပာလိုက္တာ၊ ဒီမနက္ေတာ႔ Breakfast အတြက္ ထမင္းေၾကာ္ ေၾကာ္ေကၽြးမယ္ လုပ္ျပန္ပါတယ္။  အရင္တုန္းကလည္း ထမင္းေၾကာ္ ေၾကာ္ေကၽြးမယ္လို႔ ခဏခဏ ေျပာဖူးပါေသးတယ္။ ခုေတာ႔ အခြင့္ သင့္သြားတာေပါ႔။ ထံုးစံအတိုင္း သူခ်က္ေနရင္ ဆရာလာမလုပ္နဲ႔ဆိုေတာ႔ ကၽြန္မလည္း အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ ႏွပ္ေနလိုက္ပါတယ္။ ထမင္းေၾကာ္ရၿပီဆုိမွ ပန္းကန္ေလး ေျပးယူေတာ႔၊ အမယ္ - ရွယ္ပဲ။ ထမင္းကို ပဲျပဳတ္၊ ေျပာင္းဖူးေစ႔၊ ၾကက္ဥ ေတြနဲ႔ ေရာေၾကာ္ထားၿပီး၊ ၾကက္ဥ အကာက်က္ တစ္လံုးစီလည္း ထမင္းေၾကာ္ေပၚမွာ တင္ထားေသးတယ္။ စားေတာ႔မွ သိရတာက ၾကက္သြန္နီ ဆီသပ္နဲ႔ ေၾကာ္တာမဟုတ္ဘဲ ၾကက္သြန္ျဖဴကို ပါးပါးလွီးၿပီး ေၾကာ္ထားတာပဲ။ စားလို႔ေတာ႔ ေကာင္းသားရွင့္။ ကၽြန္မမွာ မနက္စာကုိ ဘယ္ေတာ႔မွ မ်ားမ်ား မစားတတ္ဘူး။ စာေရးဆရာ ထမင္းေၾကာ္ ေၾကာ္ေကၽြးတဲ႔ေန႔မွပဲ ထမင္းေၾကာ္ တစ္ပန္းကန္လံုး ကုန္သြား ပါတယ္။ သူက ေျပာေသးတယ္ သူ႔လက္ရာေကာင္းလို႔ အမ်ားႀကီးစားႏိုင္တာတဲ႔။ ကၽြန္မကလည္း သူ႔ကိုျပန္စ လိုက္ပါတယ္။ ထမင္းေၾကာ္ ေကာင္းလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဗိုက္အရမ္းဆာေအာင္ အဆာခံၿပီးမွ စားရလို႔ အကုန္၀င္ သြားတာလို႔ :-) ။ ကိုယ္႔ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္တယ္လို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္။ တကယ္ေကာင္းတာပါ။ ကၽြန္မလည္း ေတာ္ေတာ္ အပင္ပန္း သက္သာ သြားပါတယ္ :-P

စာေရးဆရာခ်က္တဲ႔ ၀က္သားဟင္းေလးပါရွင္။ အထူးစပယ္ရွယ္မို႔ ပံုမ်ားမ်ားတင္လိုက္ပါတယ္။

 

ကၽြန္မခ်က္တဲ႔ အအီေျပ မိႈခ်ဥ္စပ္ဟင္း

ဒါေလးက စာေရးဆရာလက္ရာ မနက္စာ ထမင္းေၾကာ္

 

ကၽြန္မက ၾကက္ဥအႏွစ္ေပါက္သြားရင္ မႀကိဳက္လို႔ အႏွစ္မေပါက္တဲ႔ ပန္းကန္ကို ကၽြန္မစားပါတဲ႔ :-)