“အေပ်ာ္မ်ားနဲ႔ ညစာ”

မေန႔က ဘဲသားနဲ႔ ပုဇြန္ခ်ဥ္က အေၾကာမတက္ရွာဘူး ဆိုေတာ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ ၀က္သားနဲ႔ ပုန္းရည္ႀကီး ခ်က္ျပန္ ပါတယ္။ ပုဇြန္ခ်ဥ္၊ ပုန္းရည္ႀကီး၊ မွ်စ္၊ ဒညင္းသီး စတာေတြက ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္မ အလြန္ၾကိဳက္ ခဲ႔တဲ႔ အစားအစာေတြေလ။ ခုလည္း ကၽြန္မ အဘိုးေလး ရန္ကုန္က ျပန္လာတုန္းက ကၽြန္မအေမ ထည္႔ေပး လိုက္တဲ႔ ပင္ပ်ိဳရြက္ႏု ပုန္းရည္ႀကီး ထုပ္ကေလးေတြ ရွိေနၿပီး ၀က္သားကလည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ခ်က္လိုက္ ပါေတာ႔တယ္။

ေနာက္ၿပီး အိမ္မွာ အရင္ရက္က ၀ယ္ထားၿပီးသား အဆင္သင့္ရွိေနတဲ႔ ပန္းေဂၚဖီေလးကို ေၾကာ္လို္က္ ပါတယ္

ၿပီးေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔တစ္ပတ္ City Hall သြားတုန္းက ၀ယ္ထားတဲ႔ ပဲႀကီးကို ဟင္းခ်ိဳခ်က္ၿပီး ဆူးပုတ္ရြက္ေလး အုပ္၊ ဆီခ်က္ေလး ခတ္လိုက္ပါတယ္။

အဲဒီ႔ဟင္းေတြ အားလံုးလည္း ခ်က္ၿပီးေရာ စာေရးဆရာ ရံုးကျပန္အလာကုိ ေစာင့္ရပါတယ္။ စာေရးဆရာ က သူ႔ရံုးက ရံုးကားနဲ႔ ျပန္လာေနက်မို႔ ကၽြန္မလည္း သူ႔ရံုးကား ရပ္ေလ႔ရွိတဲ႔ ကၽြန္မတို႔ တိုက္ေရွ႕နားမွာ သြားေစာင့္ ပါတယ္။ ရံုးကား ေရာက္လာၿပီး သူနဲ႔ ကၽြန္မလည္းေတြ႕ေရာ ဒီည ဘာခ်က္လဲ လို႔ တန္းေမးပါတယ္။ ကၽြန္မက ၀က္ပုန္းရည္ခ်က္တယ္ လည္း ေျပာေရာ သူေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားပါတယ္။

စာေရးဆရာက ကၽြန္မဘာခ်က္ခ်က္ မၿငီးမျငဴ စားေလ႔ရွိတဲ႔သူပါ။ သူ႔ရဲ႕ ပါရမီျဖည္႔ဖက္ေလးကိုလည္း အျပစ္တင္ခဲပါတယ္။ ဒီ၀က္ပုန္းရည္ကို သူႀကိဳက္တယ္ဆိုေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ မစားရေသး ေပမယ္႔ ေပ်ာ္မိပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ပင္ပန္းရက်ိဳး နပ္သြားပါတယ္။ ဒီထက္ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ ကိုေတာ႔ သူက ကၽြန္မကို ဓါတ္ေလွကားထဲ ေရာက္မွ ေျပာပါတယ္။ မနက္ျဖန္ သူအလုပ္ မဆင္း ရဘူးတဲ႔။

ကၽြန္မေပ်ာ္ရတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ စကၤာပူေရာက္ၿပီး ဒီေန႔ အထိ ေနလာတဲ႔ကာလ အတြင္း မွာ စာေရးဆရာ တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ နားရတယ္ဆိုတာ ခပ္ရွားရွားပါ။ သူလုပ္ေနတဲ႔ အလုပ္က Project အသစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ စကၤာပူ မေရာက္ခင္ ကတည္းက အလုပ္ထဲမွာ သူ ျမဳပ္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္မေရာက္ၿပီးတဲ႔ ကာလအတြင္းမွာ ေတာင္မွ တစ္ခါတေလ တစ္လလံုးမွာ သူတစ္ရက္ပဲ နားရတဲ႔ လေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ေျပာရရင္ ကၽြန္မနဲ႔သူ တစ္ရက္တေလ ေအးေအး ေဆးေဆး ေတြ႕ဖို႔ေတာင္မွ အခ်ိန္က မနည္းလု ေနရပါတယ္။

အခု သူ ခဏ ေနရာေျပာင္းၿပီး  သြားလုပ္ေပးေနတဲ႔ Project အေသး ေလးမွာ အလုပ္ေတြလည္း ၿပီးခါနီးတာ ေၾကာင့္ စေနနားရမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ စေနနားၿပီဆိုရင္ တနဂၤေႏြပါ ပိတ္တာမို႔ ဒီတစ္ပတ္ေတာ႔ စာေရးဆရာနဲ႔ ကၽြန္မ ႏွစ္ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနရပါေတာ႔မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္မိတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ စေနအလုပ္ဆင္းရင္ OT ရတာပါ။ စေန အလုပ္မရွိဘူး ဆိုရင္ အဲဒီ႔အတြက္ ပိုက္ဆံ မရဘူးေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ၾကားမွာ ေငြေၾကးထက္ ပိုၿပီး တန္ဖိုးထား ေက်နပ္ရမယ္႔ အရာေတြရွိပါတယ္။ အခုလို ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ေအးေအးေဆးေဆး ေနႏိုင္တာကိုေတာ႔ ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားမိ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေငြမရတဲ႔ ၾကားက OT မလုပ္ရတာကိုပဲ ႀကံဖန္ၿပီး ေပ်ာ္ေနမိေသးတယ္။

အဲဒီ႔အေပ်ာ္ေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္မခ်က္ထားတဲ႔ ၀က္ပုန္းရည္၊ ပန္းေဂၚဖီေၾကာ္၊ ပဲႀကီးဟင္းခ်ိဳတို႔နဲ႔ ညစာကို စား ၾကမွာေလ။ ၿပီးေတာ႔ စာေရးဆရာက ေျပာေသးတယ္။ ဒီည ကၽြန္မနဲ႔သူ မထိုင္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ လည္း သြားထိုင္ၾကမယ္တဲ႔။ စာဖတ္သူလည္း ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အေပ်ာ္ေလးေတြကို ကူးစက္ ခံစား ရရွိႏိုင္ပါေစ။  ။